مخترعین و اولین ها!
لغت “عکاسی” معادل واژه انگلیسی “photography” و برگرفته از دو کلمه یونانی “photos” به معنی نور و “graphos” به معنی نوشتن می باشد، یعنی نوشتن با نور! همان طوریکه در عکاسی، نور اجسام بر سطحی حساس به نور تاثیر گذاشته باعث خلق تصویر می شود. سر آغاز صنعت عکاسی پیدایش اتاق تاریک ( camera obscura) بود. اتاق تاریک جعبه مسدودی بود که نور تنها از یک روزنه باریک (pinhole) به آن وارد می شد و تصویر واژگونی از اجسام مقابل را در صفحه داخلی جعبه به وجود می آورد.
اگرچه دانشمندان بزرگی حتی پیش از میلاد مسیح سعی کردند از اتاق تاریک در تحقیقات خود استفاده کنند، اما فن آوری عکاسی، حاصل تلاش 200 ساله اخیر بشر است. نخستین بار، یک دانشمند فرانسوی بنام ژوزف نیسفور نیپس (joseph nicephore Niepce) در سال 1822 موفق به ثبت نخستین عکس تاریخ شد. (شکل 2-1)
او با قرار دادن یک صفحه فلزی قیر اندود در یک جعبه تاریک، از جلوی پنجره، تصویر پشت بام را ثبت کرد. در آن زمان صفحه حساس به نور به مدت 8 ساعت تحت تابش نور قرار داشت.
“عکاسی” در سال 1829 میلادی، توسط یک مخترع فرانسوی به نام “داگر” اختراع شد.
اگر برای شما هم جالبه که درباره مخترع دوربین عکاسی اطلاعات داشته باشید و بدونید که چه کسی دوربین عکاسی را اختراع کرد پیشنهاد می کنیم که این مقاله دوربین شاپ را تا آخر مطالعه کنید.
نظریه های مختلفی در ارتباط با دوربین عکاسی و اینکه چه کسی برای اولین بار آن را ساخت وجود دارد حتی برخی در این اینکه ایده اولیه عکاسی از کجا آمد باهم در اختلاف هستند.
اگر از کسانی باشید که با پیش اومدن هر سوالی بدون وقفه به سراغ ویکی پدیا میروید تا نظر افراد مختلف و اکثریت رو بدونید باید بهتون بگیم که به گفته ویکی پدیا عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه‌های مختلف و اکتشافات و نوآوری‌های آنان در طول زمان است. که البته تا حدودی این مطلب درست است.
چون تقریبا تمام وسایل روز دنیا با الهام از دانش ها و فناوری ها و تکنولوژی های گوناگون تهیه شده اند.
انسان ها از ابتدای بشریت تاکنون قصد داشتند تصاویر خود را به جهانیان نشان دهند فرقی نمی کند که این به جا گذاشتن اثر از خود نقاشی به روی دیوار و یا حک کردن آن روی تخته سنگ و صخره باشد یا گرفتن یک عکس به راحتی با دوربین های جدید و بدون آینه کانن و نیکون.
عده ای معتقدند که دوربین در زمان میلاد مسیح طراحی شده است. البته این یک نتیجه گیری اولیه است که هنرمندان زمان حضرت مسیح به آن معتقد بودند. به طور کلی حدود 6 سال و از قرن یازدهم تا شانزدهم ، وسایلی وجود داشت به نام ” کامرا ابسکیورا ” که از پیشرفت اختراع دوربین عکاسی حکایت می کنند .
در زمان حضرت مسیح تصویر کم رنگ بر روی دیوار مخالف از یک سوراخ کوچک در قسمتی که نور خورشید به داخل ساختمان راه پیدا می کرده است. آنها از این سیستم به عنوان یک لنز که می توانست تصویر را اگرچه وارونه با عبور از هر سوراخی بر روی سطح مقابل به صورت کاملاً روشن، با همه جزئیات منعکس نماید، استفاده می کرده اند. بعدها آنها از رنگ های روغنی برای رنگ کردن تصویر بهره گرفتند. همچنین آنها با ترکیب رنگ های روغنی و نقاشی هرچه دقیقتر تصویر منعکس شده با جسم واقعی که در حال مشاهده آن بودند، اقدام کردند.
اولین دوربین عکاسی که به اندازه کافی برای عکاسی کاربردی کوچک و قابل حمل بود در سال 1685 توسط جان استروگنوف (John Strognofe) ساخته شد.
امروزه دوربین های عکاسی با همان نحوه عملکرد بدون استفاده از رنگ های روغنی کار می کنند. فیلم های عکاسی (ترکیب شیمیایی رنگ و نمک های هالید نقره ای) جایگزین رنگ های روغنی شده اند. دوربین های دیجیتالی از دیودهای فوق العاده کوچک (سنسورهای حساس به نور) که عکس را بر روی تکه های سیلیکونی (تراشه) منعکس می کنند، استفاده و دامنه وسیعی از رنگ ها را به زبان ماشین و باینری تبدیل می کند.
در اینجا به بیان اطلاعات بیشتری در رابطه با تاریخچه اختراع دوربین های عکاسی و پیچیدگی های آنها می پردازیم:
– در اواسط قرون چهارم و پنجم قبل از میلاد مسیح فلاسفه یونان و چین در رابطه با علم روشنایی و اصول پایه ای دوربین های عکاسی شرح داده اند.
– در سال 1021 ابن هیثم (1039-965) پدر علم اپتیک مدرن و نویسنده کتاب اپتیک، برای اولین بار شرحی دقیق و کامل و آنالیزی صحیح از ناگفته های نحوه عملکرد دوربین های عکاسی و شکست نور ارائه داد.
– اسحاق نیوتن در سال های (1666-1664) کشف کرد که نور سفید ترکیبی از رنگ های مختلف است.
– در سال 1727 یوهان هاینریش شولز کشف کرد که نیترات نقره بر اثر قرار گرفتن در نور آفتاب تیره می شود.
– در سال 1794 رابرت بارکر پیشرو در خانه سینما اولین دوربین پاناروما را اختراع کرد.
– در سال 1814 جوزف نیسه فور نیپس به اولین تصویر با دوربین عکاسی دست یافت، اگرچه این تصویر برای چاپ شدن نیاز به 8 ساعت در معرض نور قرار گرفتن داشت.
– در سال 1837 لویی داگ مانده داگر کسی که اولین تصویر داگرتایپ را کشف کرد ، این عکس برای چاپ شدن نیاز به 30 دقیقه در معرض نور قرارگرفتن داشت.
– در سال 1840 اولین ثبت در زمینه رشته عکاسی به نام الکساندر ولکات صادر شد.
– در سال 1843 اولین تبلیغ توسط عکس در فیلادلفیا ساخته شد.
– در سال 1851 فردریک اسکات آرچر فرآیند کلودیون را اختراع کرد که برای ظاهرشدن نیاز به 2 تا 3 ثانیه در معرض نور قرار گرفتن را داشت.
– در سال 1859 اختراع دوربین پانارومیک.
– در سال 1861 الیور وندل اسکوپ اولین استریواسکوپ را اختراع کرد.
– در سال 1865 عکاسان و عکس ها تحت حمایت قانون کپی رایت قرار گرفتند.
– در سال 1871 ریچارد لیچ صفحه ژلاتین خشک و فرآیند بشقاب نقره را اختراع کرد.
– در سال 1880 اولین کارخانه بشقاب خشک به نام استیمن تاسیس شد.
– در سال 1884 جرج ایستمن فیلم های عکاسی کاغذی را اختراع کرد.
– در سال 1888 جرج ایستمن حق انصاری رول فیلم عکاسی را به نام کداک به ثبت رساند.
– در سال 1898 کشیش هانیبال گودوین حق انحصاری فیلم عکاسی سلولوییدی را به نام خود ثبت کرد.
– در سال 1900 عرضه انبوه دوربین عکاسی به بازار براونینگ.
– در سال 1913 ساخت اولین دوربین عکاسی با لنز 35 میلیمتری.
– در سال 1927 اختراع فلاش لامپ دار مدرن توسط شرکت جنرال الکتریک.
– در سال 1935 شرکت کداک محصول جدید خود را بانام کداک کروم (kodachrome) که اولین فیلم رنگی جهان بود را وارد بازار کرد.
– در سال 1941 شرکت کداک فیلم های نگاتیو خود را معرفی کرد.
– درسال 1942 چستر کارلسون دوربین عکاسی الکتریکی(زیروگرافی)را اختراع کرد.
– در سال 1948 دکتور ادوین لند اولین دوربین سریع آنالوگ را معرفی کرد.
– در سال 1954 شرکت کداک فیلم دوربین عکاسی سرعت بالای خود را با نام tri-x معرفی کرد.
– در سال 1960 شرکت EG&G اولین دوربین زیر آب را به سفارش نیروی دریایی آمریکا ساخت.
– در سال 1963 شرکت پولاروید فیلم رنگی دوربین های آنالوگ سریع را معرفی کرد.
– در سال 1968 اولین تصویر کره زمین از کره ماه گرفته شد.
– در سال 1973 پولاروید عکاسی یک مرحله ای سریع را با دوربین SX-70 به جهانیان معرفی کرد.
– در سال 1977 جورج ایستمن و ادوین لند ( George Eastman and Edwin Land ) به سالن ملی مخترعین مشاهیر وارد شدند.
– در سال 1978 شرکت کونیکا اولین دوربین با فوکوس اتوماتیک را به بازار عرضه کرد.
– در سال 1980 شرکت سونی اولین دوربین فیلمبرداری را جهت استفاده عموم مردم به بازار عرضه کرد.
– در سال 1984 شرکت سونی اولین دوربین عکاسی الکترونیکی را به بازار عرضه کرد.
– در سال 1985 پیکسار اولین پردازنده عکسبرداری دیجیتالی را به بازار معرفی کرد.
– در سال 1990 استیمن کداک یک سی دی عکس به عنوان یک ذخیره کننده دیجیتالی عکس به جهانیان عرضه داشت.
عکاسی صنعتی، شاخه ای از عکاسی است که برای استفاده تجاری انجام می شود. برای مثال قرار دادن تصویر محصول در آگهی روزنامه ها و مجلات، وب سایت و فضای مجازی برای جذب مخاطب و فروش بیشتر.
عکاسی صنعتی در بروشور شرکت ها، منوی کافه و رستوران ها و استفاده های تجاری مشابه که در آن لازم است تاثیر یک پیام خاص افزایش یابد نیز استفاده می شود.
عکاسی صنعتی زمینه تخصصی در عکاسی است که به موجب آن، شرکت ها برای برقراری ارتباط با مشتریان و دیگر شرکت ها، روند تولید و خدمات، ماشین آلات و تکنیک های خود را به معرض نمایش می گذارند. لذا عکس های صنعتی نه تنها باید درخشنده تر و برجسته تر، بلکه باید به طور مؤثر در ارتباط با معنای عکس در کمترین زمان، نزد چشمان بیننده جلوه گر باشد. به همین دلیل است که این نوع عکاسی نیاز به یک عکاس ماهر با سالها تجربه عکس برداری از ماشین آلات صنعتی، مکان ها و فرآیندهای تولید دارد.
عکاسی صنعتی برای تبلیغ یا فروش یک محصول یا خدمات استفاده می شود. تعدادی از راه های مختلف وجود دارد که می توان از عکس ها برای بهتر به فروش رساندن محصولات شرکت ها استفاده کرد.
عکاسی صنعتی برای عکاسانی که در حیطه کاری فوق العاده زبردست هستند، می تواند یک بازار بسیار سودآور باشد. دامنه عکاسی صنعتی بسیارگسترده است و در رشته های مختلف کاری و شغلی به روش ها و با استفاده از تجهیزات خاصی از آن بهره می برند.
👈 عکاسی، هنر ثبت لحظات، فرایند ها و فعالیت هاست. در عکاسی هنری و مستند عکاس سعی بر ثبت واقعیت لحظه دارد و هر آنچه که در چشمی دوربین میبیند را فارق از اصول و باید و نباید ها به تصویر می کشد و چه نکوست. اما هر عکسی برای هر استفاده ای مناسب است؟ آیا ثبت دقیق واقعیت هرجا نتیجه مثبتی دارد و یا زیباست!؟ جواب خیر است. اگر قرار بر ثبت دقیق واقعیت در هر پیشه ای به همان صورت اجرایی بود ، هرگز نتیجه مثبتی به دست نمی آمد. این نقص از سوی عکاسان بی تجربه ای که فقط سعی در ثبت رویداد دارند ، چه بسیار زیان هایی که گاهی برگشت ناپذیر بوده به صاحبان صنایع و پیشه وران زده است. همه میدانند که در یک کارگاه یا آزمایشگاه همیشه همه چیز سرجای خود نیست و به مقتضی پیشه همیشه مرتب نیست. اما باید همینگونه این منظره را به تصویر کشید!؟ باز هم جواب منفی است. یک عکاس با تجربه و کاردان هرگز این تصویر را به صورت واقعی به تصویر نمیکشد. چراکه یک عکس صنعتی در نگاه اول باید نظم و زیبایی را به ببینده القا کند. نمایش نحوه فرایند در یک فعالیت صنعتی به صورت اصولی و منظم در عکاسی صنعتی را عکاسی پرسوناژ گوییم. در این تکنیک اپراتور و دستگاه به طوری که بیانگر نحوه کار آن دستگاه باشد با فرمی که از زیبایی بصری نیز برخوردار باشد به تصویر کشیده خواهد شد که این هماهنگی در تصویر و فرایند نیاز به اقدامات و آماده سازی اولیه دارد ، اقداماتی نظیر نظافت دستگاه و اپراتور ، شکیل بودن لباس کار ، برخورداری اپراتور از استایل متناسب ، رعایت شدن تمامی نکات ایمنی در کار و...
این تکنیک در مقایسه با عکاسی از دستگاه خالی و بدون اپراتور دارای روح و گرمی خاصی در تصویر است که نوع فرایند را به صورتی دقیق و زیبا به نمایش در می آورد. گاهی اوقات و در صورت درخواست کارفرما جهت جلوه های بیشتر بصری درعکاسی پرسوناژ در عکاسی صنعتی از مدل ها و یا افراد بیرون از مجموعه جهت هر چه بهتر نمایان کردن نوع فعالیت در کنار استایل مناسب سوژه و یا اپراتور مورد نظر استفاده می گردد ، چراکه نوع قرارگیری سوژه و یا اپراتور دستگاه نوع نگاه و یا حالاتی که به عنوان فیگور اصلی جهت بهبود عکس از نکات بسیار مهمی است که در زمان عکسبرداری پرسوناژ در عکاسی صنعتی می بایست با تجربیات قبلی عکاس بشدت رعایت شده تا عکس نهایی ، عکسی با کیفیت و کارایی بالا خلق گردد.
👈 همانطور که از نامش پیداست یک عکس موضوعی یا Subjective بیانگر موضوعی خاص است.
عکاسی صنعتی موضوعی یا سابجکتیو، عکس مربوط به زمانی است که چالش پیش روی ما فارغ از هر نوع تکنیکی ، بیان مطلبی است که قصد عکاسی از آن را کرده ایم.
یک عکس نمای بسته در یک کارگاه آهنگری که لحظه برخورد پتکی سنگین به قامت خمیده یک قطعه چدنی را نشان میدهد، عکاس فارغ از پیچیدگی های تکنیکی که معمولا برای عکس هایی مانند HDR به کار میبرد، همواره می کوشد تا با بیان حس و حال لحظه برخورد پتک با قطعه ، قصه گوی نحوه تولید آن قطعه چدنی با تمام سختی ها و زیبایی هایش باشد و با ذوق و سلیقه خود رنگی تازه به این تصویر ببخشد.
عکاسی موضوعی یا سابجکتیو یا گاه مستند ، عکس های بی شیله پیله ای هستند که وصف حال لحظه ثبت واقعه اند. در عکاسی صنعتی تجربه و تیزبینی عکاس صنعتی حرف نخست را می زند ، با انتخاب زاویه ای مناسب و نور زیبا علاوه بر ثبت واقعیت ، از عوامل مضر صحنه ازجمله برهم ریختگی ها، نا هماهنگی ها، عدم نظافت محیط و گاهی شخص مورد سوژه قرار گرفته و.... در عکس خود پرهیز کند تا آن عکس علاوه بر زیبایی با کارآمد بودنش، توجیهی برای استفاده آن عکس از سوی صنعتگر باشد.
📌 عکس های موضوعی بیشتر در صفحات اجتماعی ، وب سایت ها ، طراحی کاتالوگ ها و... مورد استفاده قرار میگیرند و عکس هایی بسیار کارامد و زیبا هستند.
👈 عکاسی از مجموعه محصولات صنعتی یکی از پر کاربردترین و پرطرفدارترین نوع از انواع مختلف عکاسی صنعتی است.
عکاسی از یک تک محصول ، برای معرفی ابعاد و طراحی صنعتی آن محصول از پیچیدگی های خاص خود برخوردار است؛ پیچدیگی هایی در انتخاب زاویه مناسب و طراحی نور که با ایجاد سایه روشن ها بتوان ابعاد و شکستگی های طراحی شده در آن را به بهترین شکل نمایش دهد و در مرحله بعدی ویرایش و جلوه دادن به یک عکس صنعتی ، در این نوع از عکاسی به چشم میخورد. در تک محصول عکاس همواره در تلاش است تا با کاهش هر چه بیشتر عوامل مضر در صحنه کار را برای ویرایش به حداقل برساند تا نتیجه خروجی مطلوب تر و با صرف زمان کمتری به دست آید؛
◾️ این عوامل به طور معمول عبارتند از:
- انعکاس های کنترل ناپذیر
- نورهای تیز نا خواسته
- سایه هایی که کنترل آنها ناممکن است و وجودشان مضر
- زوایای غیر قابل دید
- ایرادات احتمالی در تولید
- گاهی ابعادی بزرگ که در گستره وضوح کامل نمیگنجند.
و مشکلات بیشتری که در عکاسی محصول صنعتی پیش روی است. حال تصور کنید تعدادی بیشتر از ۲ یا ۳ محصول در اختیار ماست و قصد عکاسی از مجموعه ای از این محصولات را داریم.
تمامی عوامل مضر چند برابر خواهد شد؟
انعکاس های کنترل ناپذیر علاوه بر خود محصول ، بر محصولات مجاور نیز تاثیر گذار خواهند بود ، کنترل نور برای مجموعه، وجود سایه های بیشتر و بیشتر و همین طور گستره وضوح و سایر عواملی که کار را برای نتیجه مطلوب سخت تر می کنند.
به طور کلی عکاسی از مجموعه محصولات صنعتی بسیار زمان بر تر از عکاسی از یک تک محصول است و نیز عکس های گران قیمت تر و پیچیده تری هستند.
📌 این نوع عکس ها به طور عموم برای معرفی محصولاتی از یک خانواده و به صورت گروهی است که دارای کاربردهایی از قبیل استفاده در سایت ها، کاتالوگ و بروشور های تبلیغاتی ، بیلبوردها و از این موارد می باشند.
👈 در عکاسی دکوراتیو هنرمند تلاش میکند که با استفاده از فضاسازی و نورپردازی صحیح، محصول را به نمایش گذاشته و آن را به گونه ای به تصویر بکشد که هم اصول تبلیغاتی در آن رعایت شود (اصولی مانند نمایش برند روی محصول ، نوع و جهت بسته بندی ها و...) و هم بر قدرت جاذبه ی تصویر بیفزاید. عکاسی دکوراتیو با تحریک ذوق و هیجان مخاطب به او کمک میکند تا خود را کنار آن محصول تصور کند. گاهی کنار سفره ای رنگین و گاه در تاریخ سفر میکند و خود را در انبار خشکبارها و ادویه های خوش مزه و خوش بو تصور میکند.
در عکاسی دکوراتیو ، به خصوصیات پنهان و آشکار محصول بعدی خاص داده میشود به صورتی که عکس حس نشاط و شادی ، سختی و استحکام و گاه حسی مرموز را به بیننده القا میکند.
یک کلوچه را تصور کنید. به چند طریق میتوان آن را به نمایش گذاشت؟ میتوان آن را در یک زمینه سفید عکاسی کرد و یا میتوانیم آنها را در بشقابی ریخته و در همان زمینه سفید عکاسی کرد و نیز راهی دیگر را امتحان کنیم ، کلوچه ها را در ظرفی گذاشته روی یک میز چوبی و استکانی چای و نوری که از پنجره به این تصویر میتابد و یک عصر بهاری را برای ما به تصویر میکشد. کدام عکس بیشترین بازده را خواهد داشت؟ تصمیم با ذهن و سلیقه شماست.
عکاسی دکوراتیو (DECORATIVE ) بخشی از عکاسی تبلیغاتی است که در آن عکاس بر اساس ایده ای که در ذهن خود میپروراند با فضاسازی مناسب با تجهیزات عکاسی و وسایل مورد استفاده در عکس و نورپردازی اصولی اقدام به عکاسی از محصول مینماید.
یک عکس دکوراتیو می بایست فارغ از رعایت اصول تکنیکی، با حس زیبایی شناختی مخاطب بازی کرده و عکسی گرم و زیبا را در ذهن او ماندگار کند.
👈 یکی از عکس های بسیار کاربردی در صنعت ، عکس هایی با حضور اپراتورها و دستگاه ها و ماشین آلات در خطوط تولید است و همینطور عکس های دسته جمعی پرسنل یک کارخانه یا گروه تولیدی.
گاهی برای یک صنعتگر همان مقدار که نمایش دستگاه ها و ماشین آلاتش مهم است ، معرفی نیروی کار و افراد شاغل در خطوط تولید نیز از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.
اپراتور ها، مهندسین، پرسنل کنترل کیفیت، تعمیرکاران و سایر افرادی که دست در دست هم عامل چرخیدن چرخ یک خط تولید است و یا خارج از خط ، نمایش جلسات و گاه کنفرانس ها، گروه مهندسین و در کل تمام افرادی که در یک کارخانه یا واحد تولیدی دست اندر کارند ، برای بسیاری از صنعتگران موضوع مهم و قابل نمایشی است.
به طور معمول این نوع از عکاسی بسیار زمان بر و نیاز به شکیبایی از جانب هر دو گروه ( هم گروه عکاسی و هم گروه تولیدی) است.چه بسا گاهی برای یک عکس صنعتی ایده آل نیم روزی زمان صرف می گردد تا نتیجه کار رضایت بخش باشد. تمیزکاری ماشین آلات از روغن ، گریس و یا گاه رنگ آمیزی ماشین آلات کمی فرسوده تر ، حساسیت روی نظافت محیط خط ، آراستگی اپراتورها و در نهایت ، هماهنگی نظام اپراتورها و پرسنل در جایگاه تخصصی هرکدام ؛ این نوع از عکاسی صنعتی را دشوار و پیچیده کرده است. به همین علت عکاسی تبلیغاتی گروهی پرسنل در حال کار به طور معمول عکس های گران قیمت تر و ارزشمندتری هستند که در مقایسه با نوع کاربردی که دارند بسیار ارزنده و مفید نیز هستند.
انسان به دیدن آن چیز که هرگز به راحتی قادر به دیدنش نیست اشتیاقی شگرف نشان میدهد. بارها در طول زندگی هر کدام از ما لیوانی افتاده و مایعات درون آن به بیرون ریخته شده اما آیا ما این تصویر را چگونه دیده ایم؟ همه جواب ها یکسان است زیرا که ما همه انسانیم و قدرت یکسان در دید داریم.
حال تصور کنید لیوانی را که در حال افتادن است و محتویات آن بین خط افق و فضای بالای سر آن معلق مانده اند و گویا زمان ایستاده است. این تصویر هرگز با چشم قابل دیدن و لمس کردن نیست.
تولید همچین صحنه ای که فرای توانایی ماست بر عهده تکنولوژیست. پس از آنکه تکنولوژی راهش را میان ما باز کرد توانست صحنه های فرا واقعی و انتزاعی را به زیبایی برای ما به ارمغان بیاورد. یکی از همین تکنولوژی ها ، تکنولوژی سرعت شاتر در دوربین های پیشرفته است که گویی ثابت نگه داشتن زمان در پیش روی دیدگان ما از وظایف آن است.
یکی از زیباترین و پرجلوه ترین تکنیک های عکاسی صنعتی ، تکنیکی است مبنی برسرعت بسیار بالای شاتر. این تکنیک ' عکاسی با سرعت بالا ' که مستقیم به تجهیزات ، امکانات و بر پایه سرعت بسیار بالای شاتر و ذکاوت عکاس وابسته است پیشتر در عکاسی ورزشی مورد استفاده قرار می گرفت تا بعدها با ورود تکنولوژی خاصی که توانایی همسان کردن و هماهنگ کردن نقطه پرتاب فلاش که در هزارم های ثانیه انجام میشود و شاتر دوربین را بر عهده داشت ، این تکنیک ' عکاسی با سرعت بالا ' به عکاسی تبلیغاتی و بعضا هنری افزوده شد و به دلیل گران قیمت بودن این تجهیزات استودیویی در کشور ما کمتر بکار می رود ( تجهیزاتی نظیر هد فلاش های مخصوص و نیز تجهیزات رادیویی جهت ارتباط بین دوربین و فلاش ها ) و یا در سطوح ابتدایی و سرعت های پایین تر از توقف زمان مورد استفاده قرار میگیرد . در صنعت معمولا عکس هایی که با تکنیک عکاسی سرعت بالا ( HIGH SPEED ) گرفته می شود بسیار خاص و از نظر دیداری بسیار حیرت آور و زیباست ، که بیشتر برای طراحی پوسترها و یا تابلوعکسهایی جهت تزئین محیط هایی که با آن محصول ارتباط مستقیم دارند بکارگرفته می شود.
این تکنیک ' عکاسی با سرعت بالا ' که در جهان به یک تکنیک استویویی محدود است کمتر خارج از محیط استودیو بکار برده میشود .
👈 خودتان را تصور کنید که کنار یک کشتی ایستاده اید به طوری که ابتدای کشتی روبه روی شماست و انتهای آن از شما دور است. چه میبینید؟ آیا در یک نگاه میتوانید تمامی کشتی را با وضوح بالا ببینید؟ آیا انتهای کشتی در دید شما تار یا محو و به اصطلاح flow نیست؟ فکوس چشم شما کجاست؟ در ابتدای کشتی؟ بادبان آن و یا روی عرشه را مینگرید؟ آیا به هر کدام اینها که خیره میشوید سایر المان ها نیز از وضوح بالایی برخوردارند؟ پر واضح است که اینگونه نیست. حال بیایید سوژه را کوچکتر کنیم. مدادی را تصور کنید که جلوی چشمان شماست به گونه ای که نوک مداد به شما نزدیک است و از فاصله ای نزدیک به آن می نگرید. درست است که نوک مداد را به وضوح می بینید اما نوشته های مربوط به سازنده مداد را که روی بدنه آن حک شده است را هم به وضوح میبینید؟ حال فکوس چشم خود را روی نوشته ها تغیر دهید، آیا جزییات و کیفیت گرافیت نوک مداد را نیز میتوانید ببینید؟ درست است که میتوان مداد را از چشم دور کرد و آن را به طور گسترده تری واضح دید ، اما آیا کیفیت ساخت و نوع گرافیت و چوب آن مداد را هم میتوان از آن فاصله لمس کرد؟ سوژه را کوچکتر و کوچکتر کنید و به یک گوشواره با سنگ هایی تراش خورده برسید ، آیا تراش روی سنگ ها را از فاصله دور میتوان حس کرد!؟ پس چرا جواهر فروش همواره از ذربین استفاده میکند؟ آری برای تشخیص نوع تراش سنگ ها و کیفیت ساخت آن گوشواره. گوشواره ای که ما باید هم از فاصله بسیار نزدیک ببینیم و هم به طور کامل با وضوح بالا. همین امر باعث به وجود آمدن تکنیکی به نام Multi Focus شد و یا به عبارتی دیگر فکوس چندگانه که بتواند تمام جزییات یک محصول را در یک قاب نمایان کند شد.
بنا برعلم فیزیک ، هر دوربین و لنزی ، حتی پیشرفته ترین آنها قادر به عکاسی تبلیغاتی به صورت فکوس یکپارچه نیست و تنها قادر خواهد بود موضعی از جسم را فکوس نماید. این نقیصه در دوربین های عکاسی منجر به ابداع تکنیکی شد تا بتواند تمام نقاط یک جسم با هر اندازه ای را بصورت یکپارچه فکوس نماید. این تکنیک که یکی از بهترین و پرکاربردترین و البته پیچیده ترین تکنیک های عکاسی صنعتی است به عکاسی با نقطه فکوس چندگانه و یا ( MULTI FOCUS ) معروف است. در این تکنیک عکاس صنعتی با برداشت های متعدد از تمام نقاط یک جسم ، یا حتی یک مکان ، سعی بر از بین بردن نقاط محو نموده و عکس صنعتی یکپارچه با فکوس بالا بدست می آورد. از این تکنیک بیشتر در حالت مایکروگرافی استفاده میشود و جسم را از نزدیک ترین فاصله اش به لنز تا دورترین فاصله اش به صورت کامل فکوس ثبت می کند. این تکنیک ، بسیار زمانبر است و نیاز به شکیبایی ، تمرکز و آرامش عکاس صنعتی دارد تا با تمرکز روی تمام نقاط محصول به نتیجه ای مطلوب دست یابد.
👈 شاید بتوان به جرأت گفت که بیش از نیمی از عکسهای صنعتی ، عکس های دورنما یا Long Shot هستند که نسبت به دیگر تکنیک های عکاسی صنعتی از حساسیت و دقت خاص تری برخوردارند و نیز بسیار زمانبر تر و دشوارترند. اینگونه عکس ها باید بسیار حساس و دقیق گرفته شوند تا بتوانند جوابگوی پیشه مورد نظر خود باشند.
خطوط تولید و دورنمای سوله های تولیدی ، دستگاه و ماشین آلات بسیار بزرگ ، کوره های بزرگ ذوب و در کل تمام صحنه هایی که ما مجبوریم از دورتر به آنها بنگریم در این دسته از تکنیک های عکاسی صنعتی جای می گیرند. حساسیت و دقت اینگونه عکس ها به آشفتگی های خطوط تولید برمیگردد. آنجا که به واسطه مشغله زیاد گاه همه چیز سر جای خود قرار ندارد ، نظافت دستگاه ها و ماشین ها در حد مطلوبی نیستد ، ابزارها سرجای تعین شده قرار ندارند و بسیاری از مشکلات دیگر که در خطی که تصمیم بر ثبت شدنش گرفته ایم ، قابل مشاهده است.
گاهی این نظافت ها ساعت ها به طول می انجامد و زمان و هزینه بیشتری نسبت به دیگر دسته بندی های عکاسی تبلیغاتی خرج آن می گردد تا یک عکس استاندارد بدست آید. از این روی ، عکس های لانگ شات یا نمای دور (مخصوصا عکاسی خطوط تولید ) هزینه بیشتری طلب میکنند و به اصطلاح عکس های گران قیمت تری نیز هستند.
علم عکاسی صنعتی را میتوان در کل به دو مورد تقسیم بندی کرد:
دسته اول عکاسی آبجکتیو یا موضوعی است که از هدف و مفهوم خاصی پیروی میکند. به طور مثال عکسی را از فرایند تولید یک محصول و یا از مراحل ساخت ساختمان و یا یک عکس هنری از قسمتی از یک کارخانه و یا حتی یک محصول می اندازیم. این عکس ها عموما حامل پیامی به مخاطب هستند. گاه نشان دادن آن مرحله برای ما اهمیت دارد و گاه تحریک حس زیبایی شناختی مخاطب هدف آن عکس است. و یا تصور کنیم عکسی از محیط یک کارخانه که موضوع معرفی و نمایش آن ساختمان است.
و اما دسته دوم عکس هایی که موضوع خاصی را دنبال نمیکند و صرفا هدفمند و جهت معرفی یک کالا گرفته میشود.
اینگونه عکس ها که طیف وسیعی از عکاسی تبلیغاتی را شامل میشوند عکاسی محصولات و کالاهای تولیدی است که جهت معرفی و نمایش ساختمان کالا به مخاطب است. این تکنیک از عکاسی صنعتی ' عکاسی آبجکتیو یا موضوعی 'علارغم دشواری های خاص خود بی اندازه نیز گسترده است و نتیجه مطلوب آن مستقیم به تجربه عکاس و ویرایشگر آن تصویر مربوط است. تصور کنید اجناسی را همه روزه در سطح جهانی تولید و عرضه می شوند با موادی بسیار متنوع از قبیل انواع چرم ها، پارچه ها، پلاستیک ها، شیشه ها، اجناس براقی چون محصولات استیل،شیرهای بهداشتی کرومی، محصولات چوبی، فلزی، انواع پلاستیک ها، فرش ها و بسیار بسیار مواد دیگر که در بسیاری از موارد نوع کالا ترکیبی از این مواد هستند؛ ترکیباتی از چوب و شیشه، چرم و فلز، استیل و مواد پلاستیکی و....
هر نوع موادی به علت بازتاب نوری که از خود دارند ویژگی منحصر به فردی در زمینه عکاسی از خود نشان میدهند و نورپردازی دقیق لازمه عکاسی از این نوع محصولات است و چه بسیار عکاسانی که به واسطه تجربه کم ، با صرف زمان بسیار برای آزمون و خطا جهت عکاسی از محصولی که تا به حال از آن عکاسی نکرده اند، زیان هایی را چه مالی و چه زمانی متحمل سازنده محصول کرده اند و چه قیمتی است بالاتر از قیمت زمان در عصر حاضر!!؟
پس عکاسی از محصولات صنعتی با نورپردازی دقیق یکی از مهم ترین و حساس ترین تکنیک های عکاسی صنعتی 'عکاسی آبجکتیو یا موضوعی ' به شمار میروند که بخش بزرگی را از این رشته هنری معطوف خود ساخته است.
◾️ عکاس آماتور به کسی گفته می شود که دوربین به دست می گیرد و شروع به یادگیری می کند و هیچگونه جنبه کسب و کار و درآمد زایی برایش ندارد (متاسفانه آماتورها با نمایش کار دیگران به عنوان نمونه کار، کسب و کار هم می کنند و این یک کلاه برداریست و تاسف بیشتر برای آن است که تعدادشان زیاد می باشد و مشتری به عنوان کسی که سفارش کار را داده است زمانی آن را در میابد که کار از کار گذشته است.
یک عکاس آماتور برای یادگیری، دوربین و تجهیزات، هزینه و زمان صرف می کند، اما مطمئن نیست که هنوز هم در عکاسی آماتور هست یا نه ... در آن صورت درآمد حاصل از عکاسی با هزینه ای که انجام داده است را در کنار هم قرارمی دهد، اگر کمتر از 25 درصد از هزینه هایی که انجام داده درآمد داشته باشد هنوز هم آماتور نامیده می شود. مقایسه آثار عکاسان آماتور و حرفه‌ای نشان می دهد که آماتورها زحمت زیادی در انتخاب ترکیب بندی به خود نمی دهند و از همان زاویه‌ای که همه منظره را می بینند عکس می گیرند اما حرفه‌ای ها اغلب زاویه‌ای را انتخاب می کنند که کمتر از آنجا سوژه را می بینیم.
عامل دیگر توجه به نور و رنگ است که نیازمند تنظیمات دوربین است ، امری که آماتورها اغلب آن را به تنظیمات اتوماتیک دوربین می سپارند اما حرفه‌ای ها بر اساس تجربیاتشان، خود دست به کار میشوند.
📌 در تصویر فوق نمونه ای از آسیاب صنعتی با نام تجاری توس شکن را که به صورت حرفه ای و آماتور عکاسی شده، می بینید. خودتان حاصل کار را مقایسه کنید تا رمز و راز برتری حرفه‌ای ها نسبت به آماتورها را دریابید.
1- تجربه : تجربه به عنوان یکی از مهمترین عوامل تاثیر گذار همیشه مطرح بوده است. بدین معنی که عکاسان با سابقه، دستمزد بیشتری دارند و همیشه سفارش دهندگان نیز بدلیل ریسک کمتر و نتیجه بهتر، با عکاسان باتجربه کار می کنند.
2- دانش : عکاسانی که تحصیلات آکادمیک در زمینه عکاسی دارند دستمزد بالاتری دارند.
3- تجهیزات : یکی دیگر از فاکتورهای مهم تجهیزاتی است که عکاس در اختیار دارد، هرچه این تجهیزات گران قیمت تر باشند هزیه های عکاسی بالاتر خواهند بود. فراموش نفرمایید که تجهیزات گرانقیمت در کیفیت فایل، نورپردازی و سرعت تحویل پروژه تاثیر گذار می باشند.
4- اندازه سوژه : هرچه سایز محصولات بزرگتر باشند بدلیل لزوم استفاده از مکان عکسبرداری وسیع تر، تجهیزات ویژه و زمان بیشتر عکسبرداری هزینه های عکاسی بالاتری برای سفارش دهندگان خواهد داشت.
5- وزن سوژه : در عکسبرداری صنعتی و تبلیغاتی در استودیو، هرچه وزن محصولات سنگین تر باشد بدیل زمان بیشتر جابجایی برای عکسبرداری و نیاز به نیروی انسانی بیشتر، قیمت عکاسی بالاتر خواهد بود.
6- جنس سوژه : قیمت عکاسی از محصولات با متریال های خاص همانند استیل، شیشه و فلزات بدلیل لزوم استفاده از تجهیزات نورپردازی خاص و زمان بیشتر عکسبرداری، بالاتر از قیمت عکاسی از محصولات دیگر می باشد.
7- مکان عکاسی : هر چه مکان عکسبرداری از محل استقرار عکاس دورتر باشد، هزینه های عکاسی بالاتر خواهند بود. همچنین مکان های مخاطره آمیز مثل محیط های اسیدی و شیمیایی، ارتفاعات و پستی ها، معادن و کارخانجات ذوب فلزات، کارگاه های سنگین تراشی و چوب بری تاثیر بسزایی در قیمت پروژه های عکاسی خواهند داشت.
8- تعداد فریم (عکس) : هرچه تعداد عکسهای سفارشی از طرف سفارش دهندگان بیشتر باشد، هزینه های عکاسی هر فریم در مجموع کمتر محاسبه می گردد.
از بخش عضویت و ورود اعضا، عضو سایت شوید. درصورتیکه قبلا عضو شده اید میتوانید از بخش ورود اعضا وارد شوید.
🔗 http://www.borna-ad.com/signup.php
از منوی ثبت سفارش ( منوی سمت راست پنل کاربری شخصی ) اقلام مورد نیاز خود را انتخاب کنید.
در انتها پس از مشاهده پیش فاکتور می توانید سفارش خود را ثبت و نهایی کنید.
حال محصول خود را برای عکاسی به دفتر ما ارسال کنید و یا برای اعزام عکاسان ما به محل عکاسی با ما در تماس باشید.
